کد مطلب:277134 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:140

خواند میر
مورّخ مشهور، مؤلف تاریخ فارسی «حبیب السیر» و متوفّای سال 942 كه خود دختر زاده «میرخواند» مؤلّف كتاب «روضة الصفا» است، در جلد دوّم «حبیب السیر» ضمن شرح حال ائمّه معصومین (علیهم السلام) چنین می نویسد:

«ذكر امام مؤتمن ابوالقاسم محمّد بن الحسن (علیهما السلام) ؛ تولّد همایون آن دُر دُرج ولایت وجوهر معدن هدایت به قول اكثر اهل روایت، در منتصف شعبان سنه خمس و خمسین و مأتین (255) در سامرّا اتّفاق افتاد... و آن امام ذو الاحترام در كنیت و نام با حضرت خیر الانام ـ علیه و آله تحف الصلاة والسلام إلی یوم القیام ـ موافقت دارد، و مهدی و منتظر و خلف صالح و صاحب الزمان و حجّت و قائم، از جمله القاب آن جناب است...

و صاحب الزمان ـ علیه سلام اللّه المنّان ـ در زمان معتمد خلیفه ـ عبّاسی ـ در سنه خمس و ستین و مأتین (265) در سردابه سرّ من رأی (سامرّا) از نظر فرق برایا غایب شده... و بنابر زعم شیعه اثنی عشریّه، كالشمس فی وسط السماء ظاهر و هویدا می گردد كه مهدی از اولاد امجاد امام حسین (علیه السلام) خواهد بود، بلكه به ثبوت می پیوندد كه صاحب الزمان حضرت محمّد بن الحسن عسكری (علیه السلام) است.

و بعد از انقضای زمان غیبت طولانی ظهور خواهد نمود و عیسی بن مریم (علیهما السلام) چون از آسمان فرود آید، در نماز به آن جناب اقتدا خواهد كرد، و لوازم اطاعت و شرایط متابعتش به جای خواهد آورد...» [1] .


[1] حبيب السير، ج 2، ص 100 ـ 113.